 |
| Perfumy Gosi |
Przyjemność dla mnie tym większa, że bez mała wszystkie zapachy przyprawiają mnie o szybsze bicie serca. Bardzo mój to zbiorek. Jest i Sahara Noir, i Noelle, i Balenciaga L’Essence, i Perles, i Marni… Cuda, bardzo ambitne cuda.
Banan w Daisy Wild
Grejpfrutowa nowość w portfolio Parfums de Marly
Limitowane L’Interdit z nutą kawy
Mnie również niezbyt przekonuje określenie "się zna". Każdemu podobać mogą się inne zapachy. Nie ma gustów lepszych i gorszych. Poza tym, żeby czerpać przyjemność z perfum nie trzeba się na nich znać. Odbieranie wrażeń węchowych i gust zapachowy to rzecz indywidualna i wiedza na temat perfum nie ma tu wielkiego znaczenia.
Nie do końca się z Toba zgodzę. Sam oceniasz perfumy, czyli wartościujesz które są dobre a które złe, nie tylko subiektywnia dla Ciebie , ale poniekąd obiektywnie, z punktu widzenia zasad sztuki perfumiarskiej. To jest konkretna wiedza. Ktoś kto potrafi rozpoznać i docenić te dobre, poprostu "zna się" na rzeczy. Wątpię żeby taka osoba czerpała przyjemność z perfum obiektywnie złych.
Witaj Gosiu,
patrząc na Twoją kolekcję, myślę, że jest przemyślana i ułożona zgodnie z Twoimi upodobaniami i emocjami; w części nie są to zapachy łaskawe dla mnie, w części nieznane mi, a mimo to mam wrażenie, że kolekcja jest przyjazna nawet dla początkującego "niuchacza", jakim jestem;
za sprawą opowieści Marcina, które tworzą wyśmienitą pod każdym względem i nadzwyczaj urokliwą aurę dla wędrowania przez krainy zapachów, moja przygoda z … fiołkami, lukrecją, galbanum trwa i zdaje się nie mieć końca;
mam też wrażenie, że chętnie prezentujesz swoje odczucia zapachowe o perfumach wywołanych "do tablicy" przez Marcina;
byłoby miło, gdybyś napisała słów kilka na temat zapachu Kenzo, który masz w swojej kolekcji.
miłych chwil,
Anuszek
Witaj 🙂
to niesamowite, że pytasz o ten właśnie zapach… Kupiłam go, by odświeżyć wspomnienie deseru, który wiele lat temu gotowała moja kochana babcia. Nazywała go "szodo". Gotowała mleko z laską wanilii, potem wlewała do niego utarte z cukrem żółtka. Powstawał w ten sposób cudowny, słodki, pachnący sos, którym polewała ryż. Uwielbiałam go jako dziecko. Nie jadłam tego odkąd zabrakło babci, ale gdy wącham nadgarstek wracam do ogromnej kuchni i widzę ją przy garnku…
Nie używam tych perfum "publicznie". Zostawiam je tylko dla siebie, na chłodne wieczory przy kominku.
pozdrawiam Cię cieplutko, Gosia W.
Witaj 🙂
to niesamowite, że pytasz właśnie o te perfumy :). Kupiłam je by móc odświeżyć wspomnienie deseru, który robiła dla mnie moja kochana babcia. Nazywała go "szodo". Gotowała mleko z laską wanilii, potem wlewała do niego utarte z cukrem żółtka. Podejrzewam, że odprawiała nad nim jeszcze jakieś czary :). Powstawał w ten sposób cudowny, słodki, gęsty sos, którym polewała ryż. Nie jadłam tego odkąd zabrakło babci, ale gdy wącham nadgarstek wracam do ogromnej kuchni i widzę ją przy garnku.
Nie używam tych perfum publicznie. Zostawiam je tylko dla siebie, na chłodne wieczory przy kominku 🙂
Pozdrawiam Cię cieplutko, Gosia W.
Witaj,
zapytałam, i nieoczekiwanie otrzymałam w odpowiedzi piękną i serdeczną opowieść, do której uśmiecham się ciepło; dziękuję;
niestety nie dane mi było łączyć ludzi, zdarzenia czy emocje z zapachami; ta bylejakość smuci mnie dzisiaj odrobinę, ale takie opowieści jak Twoja, i to miejsce, którym troskliwie opiekuje się Marcin, dają nadzieję, że może uda mi się to zmienić;
do następnej opowieści, mam nadzieję
miłych chwil,
Anuszek
